“Hier krijgen we kansen die we in Syrië niet krijgen”

Geplaats door bevrijdingsfestival

Café la Liberté is tijdens Bevrijdingsfestival Limburg niet meer weg te denken van het Munsterplein (Plein van de Vrijheid). Het café heeft ieder jaar een ander uiterlijk, maar hetzelfde doel: dat mensen die elkaar in het dagelijkse leven voorbij lopen met elkaar praten over vrijheid, vrede en democratie. Een ‘gelegenheidspropper’ zorgt voor bezette tafels. Stamgasten houden de gesprekken op gang.

Door Lieke Rijkx

Af en toe hingen er donkere wolken boven Roermond, maar op het terras van Café la Liberté bleef de sfeer zomers. Parasols en plantenbakken in vrolijke kleuren versierden de houten terrasvloer, er stonden kleurige bloemen op de houten tafels en een gezellige, ouderwetse caravan diende als bar. Het geheel had wel iets van een strandtent. Althans, als je de grote tent wegdacht die voor de zekerheid over het terras heen stond. Dat die tent er stond, was maar goed ook, want zo konden de gesprekken ook tijdens de twee regenbuien gewoon doorgaan.

Kansen krijgen
Mieke Stroeken, vrijwilliger bij Vluchtelingenwerk, is al heel wat jaren van de partij als stamgast en gespreksleider. “Ik heb veel leuke gesprekken gevoerd en hoop dat ik wat mensen aan het denken heb gezet.” Ze had twee ambitieuze Syrische vluchtelingen bij zich. Wessam Al Halabi (3 jaar in Nederland) en Majd Alsaied Ahmad (1,5 jaar in Nederland). “Het was gezellig. Er kwamen vriendelijke mensen. We kregen veel vragen over cultuurverschillen en over hoe we zo snel Nederlands hebben geleerd. Iemand vroeg of we tevreden zijn in Nederland. Ons antwoord was ‘jazeker’. Want hier krijgen we kansen die we in Syrië of een ander Arabisch land niet krijgen. In Syrië bestaat geen vrijheid. Je kunt er niets over politiek zeggen.”

Verwende nesten
Suus van den Broek, ook al jaren betrokken bij dit deel van het Bevrijdingsfestival, had de taak om als propper mensen in en uit de tent te lokken. “In het begin liep het wat moeizaam. Mensen hadden geen zin om te praten met iemand die ze niet kennen. Tijdens de regen kwamen een paar mensen schuilen. Toen ik vroeg of ze met vluchtelingen wilden praten, liepen ze weg. Blijkbaar werden ze liever nat dan dat ze een gesprek voerden. Dat is toch bizar? De beste gesprekken waren die over cultuurverschillen en over hoe soepel mensen kunnen zijn na een traumatische ervaring. Al pratend beseften veel bezoekers dat Nederlanders verwende nesten zijn.”

Waardevolle dag
Andere stamgasten waren schrijver en Tweede Wereldoorlog kenner Richard van Kessel, schrijver Suzanna Jansen, WorldUnitedPeople oprichter Peter Moulen, studenten van IFMSA Maastricht met vragen uit de inburgeringstest, beeldend kunstenaar Abu Mansaray uit Sierra Leone en vrijwilligers van 8 Miljoen Gesprekken. Anke van Rhee was één van die vrijwilligers: “Ik vond het een waardevolle dag vooral vanwege het mensen leren kennen, het horen wat ze doen en waar ze vandaan komen. In het begin vond ik het moeilijk om bezoekers aan te spreken, maar het werd steeds makkelijker. Haar collega Lisa Bogman vult aan: “Het mooiste van vandaag is dat we mensen met elkaar hebben laten praten die normaal nooit op elkaar af zouden stappen.”